İlk geldiğimde kendimi çok yardımsever çok iyi niyetli zannediyordum ama bir yerde bir tükenmişlik vardı. Anlam veremiyordum. Daha sonra Elif hanım’ın da vesilesiyle anladım ki ben aslında ebeveynlik yapıyormuşum. İnsanlara iyilik değil de annelik ediyormuşum. Hala insanlarla güzel bir ilişkim var ama yaptığım şeyleri denge içinde devam ettiriyorum bu sayede insanlarla ilişkilerim de gayet sağlıklı devam ediyor.

Eşimin sayesinde tanıdım Elif hanımı. Kendisi sürekli dinliyordu zaten Fatih bey ile kenidisini ama ben ise psikolojiye karşı biraz ön yargılıydım. Eşim dinlerken ara sıra ben de çaktırmadan dinlemeye başladım. Şunu söyleyebilirim ki Elif hanım gerçekten bizi ve dertlerimizi çok iyi tanıyor. Bazen Elif hanım anlatırken eşimle göz göze geliyoruz sanki bizi anlatıyor gibi. Bize uzak ve yalnızca teorik şeyler anlatmaktansa bizim insanımızın dertlerine dokunuyor.